Dat het klimaat wekelijks zijn betogingen kent in vele steden blijft verbazing wekken op een moment dat de maatschappij zogenaamd individualiseert slaagt vooral de jeugd erin om een vuist te maken. De signalen komen echter niet alleen vanop straat maar ook vanuit adviesorganen die regeringen adviseren.
Een laatste in de rij was de RLI die een uitgebreid advies heeft overhandigd vorige week aan de bevoegde minister in Nederland mevrouw van Nieuwenhuizen die met dit advies in de hand het debat zal aangaan over de ongebreidelde groei van de luchtvaart zonder enige verantwoordelijkheid aan te gaan met de klimaatdoelstellingen die alle landen zijn aangegaan.
Het was al opvallend dat men nog steeds uitgaat van een forse groei van de luchtvaart, minimum factor twee tot drie, en dus ook een gelijkaardige vergroting van de overlast die zij veroorzaakt. Natuurlijk komt men terecht met het economisch argument van werkgelegenheid zowel direct als indirect alleen reageert men hier nogal egoïstisch.
Men erkent wellicht nog wel de klimaatdoelstellingen maar men zegt gewoon ”we doen even niet mee”. Uiteindelijk zal dit ontkenningsgedrag ingehaald worden door de noodzaak om te veranderen en vooral aanzetten tot de noodzaak van matiging. We hebben niet meer maar minder vluchten nodig want vele vluchten gaan inhoudelijk eigenlijk nergens over.
De Paasvakantie die België nog kent is hier een goed voorbeeld van, nu het goede weer in de regio is ziet men toch vele mensen voor enkele dagen vertrekken naar bijvoorbeeld Spanje voor wat goed weer. De toegevoegde waarde van dit soort vertier heeft wellicht zijn beste tijd gehad als we willen dat ook in de toekomst er nog een leefbaar klimaat is voor onze kinderen en hun kinderen.
Natuurlijk heeft de luchtvaart nog een toekomst maar dan toch op voorwaarde dat zij zichzelf opnieuw uitvindt en duurzaam wordt op termijn. De termijn zelf legt trouwens vast want tegen 2050 gaan we toch het best naar nul uitstoot. Een huzaren stuk qua uitdaging want niets heeft zoveel energie in transport nodig dan een vliegtuig in de lucht krijgen. Maar gezien de mens geen enkele uitdaging uit de weg gaat toch één die haalbaar moet zijn.
Terugkomende op het advies van de Nederlandse RLI kan men eigenlijk het advies één op één overnemen voor de meeste landen, hierbij even de voornaamste punten;
Het hele advies leest redelijkheid maar is duidelijk en komt eigenlijk erop neer dat de gratis lunch voor de luchtvaart voorbij is. De impact van haar werking dient in rekening gebracht te worden en ook moet men op de rem gaan staan zodat de leefbaarheid voor mens en dier redelijk blijft.
Na de heisa in België over de zoveelste staking of toch tekort aan verkeersvluchtleiders en het beklag van een regionale luchthaven in Luik, die vooral s ’nachts opereert, blijkt ook uit het rapport dat ook nachtvluchten sterk aan banden dient gelegd te worden of zelfs gestopt. De leefbaarheid voor de omgeving komt zwaar onder druk door het constante gebrul van vliegtuigen die je midden in de nacht hoort voorbijkomen. De economisch toegevoegde waarde kan men trouwens ook in vraag stellen want hoeveel van deze cargo is echt kritisch? Zelf herinner ik mij nog de garnalenkwestie, deze worden even naar Marokko gevlogen(vanuit Oostende bijvoorbeeld) om dan gepeld terug te komen met een andere vlucht. Deze absurditeit van menselijk falen blijft wellicht tot vandaag zonder enig gevolg maar geeft aan dat hier iets grondig fout zit.
Men kan niet alles aan de vrije markt overlaten, als je garnalen wilt eten dan moet je ze maar willen pellen nietwaar? Er is een directe relatie tussen economie en klimaat en de juiste formule is nodig om terug in balans te komen. Dat daarnaast ook de grote van onze soort ter discussie moet komen te staan is een ander deel van de balans.
En nee dit betekent niet dat we geen goed leven kunnen hebben want technologie is iets wat we nu eenmaal hebben en die ten onze dienst staat.