De topman van onze nucleaire waakhond Fanc verwittigde deze week dat de mogelijke opstart van Doel 3(en wellicht Tihange 2) de komende weken verre van zeker is en dat volgens hem eind september zelfs zeer optimistisch is. Dat de eigenaar van de centrale zo snel mogelijk wil heropstarten is logisch, gezien iedere dag tussen de 700.000,00 en 1 miljoen euro omzet wordt gemist.
Het feit dat er duidelijke standpunten worden ingenomen zorgt wel voor enige zenuwachtigheid van diverse partijen dat een definitieve sluiting tot de mogelijkheden zou gaan behoren voor Doel 3. De geruststellende woorden van dhr. Wathelet zijn te begrijpen alleen vrees ik dat ze niet helemaal aan de realiteit beantwoorden. De laatste winters hebben we al enkele malen dicht bij bevoorradingsproblemen gestaan op piekmomenten en het moge duidelijk zijn dat 1.000 MW(met Tihange 2 wordt dit 2000MW) basislast productie dit probleem alleen maar meer acuut zal maken.
België kan zich eenvoudig niet permitteren om in te winter nog minder productie te hebben. De oplossing die wordt voorgesteld om dan de producenten te verplichten bepaalde centrales langer open te houden zijn slechts korte termijn oplossingen. Het gaat hier dan vooral om stokoude kolencentrales/gascentrales die de komende jaren voorzien zijn definitief te sluiten en dat is ook hard nodig om onze uitstoot nu eindelijk drastisch te gaan reduceren.(langer openhouden wilt zeggen opnieuw investeren in centrales van 40-50 jaar oud in plaats van nieuwe en veel performantere centrales te bouwen)
Importeren vanuit bijvoorbeeld Nederland kan zeker als een oplossing gezien worden voor enkele jaren, maar alleen op voorwaarde dat je dan ook raamakkoorden afsluit die verzekeren dat ze ook gegarandeerd zullen leveren bij piekmomenten. Dit zal zeker een prijs hebben en onze energie op piekmomenten duurder maken, maar zekerheid heeft zijn prijs. Het afsluiten van dergelijke overeenkomsten is trouwens een tijdrovend werkje want we begeven ons op nieuw terrein daar de politiek dergelijke akkoorden zal moeten ondersteunen tussen de hoogspanningsbeheerders en de individuele producenten en hun afnemers.
Het hebben van een aankoopcentrale waar ook de overheid aandeelhouder in is (zoals ik had voorgesteld) lijkt de oplossing voor de aankoop van kernenergie productie aan kost + en deze dan aan de marktspelers aanbieden tegen de marktprijs zodat de overheid ook een (nucleaire) marge maakt en deze marge gebruikt om nieuwe investeringen te bevorderen en tevens raamakkoorden ondersteunt zoals hierboven voorgesteld om de bevoorrading te verzekeren de komende jaren totdat we weer voldoende eigen productie hebben.
De regering zou aan de federale regelgever de opdracht moeten geven om een dergelijke aankoopcentrale (pps-structuur) uit te werken zonder dat ze er evenwel verantwoordelijk voor dient te zijn. De aankoopcentrale zal ook nauw gaan samenwerken met Elia. Deze samenwerking dient wederom vanuit de politiek opgelegd te worden zodat er geen twijfel bestaat welke de doelen zijn en dat de verschillende partijen moeten samenwerken.
Een andere vraag die we ons dienen te stellen is hoe realistisch is het scenario dat België zonder kernenergie doorgaat na 2025? Als tweede land in de wereld qua kernenergie per hoofd van de bevolking/verbruik zijn dit soort uitspraken zeer gratuit als je niet tegelijkertijd met alternatieve oplossingen komt. Onze industrie heeft minstens 30 tot 40 TWh betrouwbare, altijd beschikbare en betaalbare elektriciteit nodig en vandaag zijn er nog geen alternatieven beschikbaar. Het idee om over te gaan naar flexibele gascentrales kan technisch, maar is geen gewenste oplossing zoals reeds eerder beschreven. Onze afhankelijkheid van import van gas zou te groot worden (afhangen van Rusland voor ons gas is toch niet de bedoeling). De kostprijs van een geproduceerde MWh is niet werkbaar voor onze industrie, onze uitstoot zou door het dak gaan.
Het is zeker geen pleidooi voor het behoud van kernenergie gezien de zeer slechte locatie van Doel en Tihange (lees vlak bij zeer dicht bevolkte gebieden), maar de vraag hoe gaan we onze energiehuishouding in de 21 ste eeuw organiseren moet nu gesteld en beantwoord worden.