Dat de prijzen aan de pomp of onze gas- en elektriciteitsfactuur ons allen bezighouden is al enkele maanden een feit, maar nu schakelen de diverse overheden een tandje bij of is het eerder paniekvoetbal?

De ene dag lezen we geruststellende berichten dat de Lage Landen weinig te vrezen hebben van het dichtdraaien van de gaskraan door de Russische tsaar en de dag erop waarschuwen de regeringen voor een mogelijk energietekort komende winter.

Wat is het nu?

Het dicht draaien van de gaskraan zorgt ervoor dat de klimaatcrisis ineens verdwenen is, kolencentrales mogen weer op volle kracht draaien, kerncentrales moeten 1 minuut voor definitieve sluiting toch maar wat langer openblijven, we gaan massaal LNG terminals bouwen in onze havens die daar decennia nog fossiele brandstof gaan binnenbrengen, enz.

Wellicht gaat de rede wel terugkeren eens het stof is gaan liggen, de gaskraan kan beter vandaag dan morgen definitief dicht gedraaid worden als dit het beste is waar men mee kan komen als oplossing.

Dat men Tsaar Poetin in het strafhokje zet is heel begrijpelijk door zijn ondoordachte inval in een naburig land maar uiteindelijk drukt het ons op het feit dat Europa heel afhankelijk is van minder frisse regimes die van ons honderden miljarden Euro’s per jaar krijgen om hun koninkrijkjes in stand te houden.

De huidige problemen komen ook voort uit een gebrek aan visie om Europa onafhankelijk te maken en dus sterker van dit soort externe gebeurtenissen.  We hadden toch echt beter moeten weten of is iedereen de Irak invasie van 2003 vergeten waardoor onze energieprijs van de ene dag op de andere verdubbelde?  Het heilig geloof in vrije marktwerking was gewoon een excuus om de hete aardappel voor ons uit te duwen.

Nochtans weet iedere historicus dat energie macht is en het gebrek ervan dus het tegenovergestelde.  De zwakheid waarmee Europa nu weer het zieke broertje wordt komt ook door de samenstelling van alle lidstaten waarvan een aantal al jaren aan het financieel infuus leggen van goedkoop geld. 

Wat moet er nu dan wel gebeuren?  Eerst moet men beseffen dat het kalf al verdronken is en we dit gaan moeten uitzweten.  Tegelijkertijd moet een visie ontwikkeld worden die Europa energie onafhankelijk maakt.  Frankrijk heeft hier trouwens decennialang de weg getoond door voldoende eigen elektriciteitsproductie te bouwen waardoor ze ook de grootste exporteur van elektriciteit werd gedurende tientallen jaren.  Dit is geen pleidooi voor kernenergie maar wel één van voldoende investeringen in basis infrastructuur en dus weggaan van het infuus van de olie exporterende landen en bij uitbreiding ook van China.

De verhuizing de laatste dertig jaar van veel van onze productie naar lageloonlanden zoals China zorgt sinds Corona voor het besef dat we ook hier veel te afhankelijk zijn geworden van transportstromen uit verre landen die ons net zo afhankelijk maken van Chinees speelgoed of Taiwanese computerchips als voor Russisch gas.  Allemaal zijn ze onwenselijk.

Europa heeft niet veel keuzes wil zij energie onafhankelijk worden en het is dan ook logisch dat kernenergie terug op de agenda staat.  Natuurlijk is het kiezen tussen pest of cholera, kiezen tussen steenkool, aardgas, aardolie aan de ene kant of kernenergie aan de ander andere kant is geen leuke keuze maar wel een noodzakelijke.

Dat we ook zwaar moeten inzetten op duurzame energie is allang geweten maar ook hier dient men dit beleid te ondersteunen door meer te investeren in de onderliggende basisnetwerkinfrastructuur die de vele miljoenen decentrale productie goed kan verwerken.

Corona en daarna de oorlog die Rusland heeft ontketend zijn eigenlijk aan één kant een zegen want uitstelgedrag is niet langer een optie.  Aardgas moet heel duur zijn net zoals aardolie, niet omdat we dat graag hebben maar omdat dit de enige manier is naar vernieuwing.  De dikke truien dag zal eerder een dikke truien winter worden en dat waren onze ouders en grootouders niet anders gewend.