Politiek België stond deze week in rep en roer, niet over de enorme staatsschuld, niet over de onbetaalbare pensioenen in de toekomst en ook niet over de verkiezingen van volgend jaar. Nee, zelfs niet over welke keuzes we moeten maken om een echt energiebeleid uit te voeren. De Stichting van koningin Fabiola is wereldnieuws in de Wetstraat. Het ging nog maar over een ding, hoe schandelijk het wel niet is om gelden naar een stichting te transfereren. Nota bene een formule gecreëerd door dezelfde overheid in 2003 als ik mij niet vergis. Twitterpolitiek kun je noemen, ha, wellicht een woord dat we volgend jaar in de Van Dale terugvinden?
In tussentijd gebeuren er in de echte wereld zaken die echt actie vereisen of die een impact gaan hebben op ieders leven. Gezien dit een energieblog is ga ik mij beperken tot energie, maar zaken zoals wat er in Syrië gebeurt op dit ogenblik is een schandvlek voor de gehele zogenaamde beschaafde Westerse wereld. We zien er instant naar op onze smartphones, maar ja, er zit geen olie in Syrië dus
Dit gezegd zijnde (een mens moet toch af en toe onrecht kunnen uitschreeuwen niet?) stond onze sector ook deze week weer in het nieuws met allerlei interessante zaken. De belangrijkste zijn ongetwijfeld dat men in de wereld schijnt te gaan begrijpen dat er iets aan de hand is met het klimaat.
Dat de heropstart van de kerncentrales Doel 3 en Tihange 2 nog geen zekerheid is bleek ook uit een nieuwe studie op vraag van de Europese Groenen. De zogenaamde scheurtjes blijken toch niet helemaal zonder potentieel risico en het is dan ook af te wachten wat de FANC gaat beslissen (hoewel de nieuwe directeur vroeger nog baas was van een van de kerncentrales en het maar de vraag is hoe neutraal en kritisch er zal gehandeld worden). Ook is het maar de vraag of alle regeringspartijen even enthousiast worden van de heropstart van deze centrales van bijna dertig jaar oud.
Minstens zo belangrijk wordt het vraagstuk hoe wij onze zware industrie competitief kunnen houden als de gasprijs in Europa factor 3 hoger is als in de VS.(300%!) Gezien er vooral gesproken wordt over gascentrales wat betreft toekomstige investeringen (ook om zo onze windmolens en zonnecentrales te ondersteunen) wordt onze energie wel zuur duur voor de grootindustrie of toch vooral hun competitiviteit ten opzichte van de VS. De oplossing blijft toch om ook de VS te overtuigen om op dezelfde manier naar een duurzame economie te gaan. Het zal toch afwachten zijn totdat Sandy maal 10 voorbijkomt om enig gehoor te krijgen.
De vondsten van schaliegas zijn een ideale manier om verder te gaan op de weg van de minste weerstand (namelijk er verandert niks van niemand) en wellicht is het slechts een kwestie van tijd of Europa gaat ook boren in onze steenlagen naar het lichte goud. De verleiding en het excuus worden simpelweg te aanlokkelijk als de VS hier massaal mee doorgaat. Gezien politiek vandaag vooral brandjes blussen betekent, maar niet de oorzaken van de branden oplossen is het 99% zeker dat wij ook veel schaliegas gaan gebruiken.
Ook is iedereen benieuwd naar de vergelijking van alle energietarieven vanaf 1 januari nu dat er zoveel communicatie is geweest de laatste weken over het stijgen of dalen van de tarieven. Eén ding wordt wel duidelijk en dat is dat alle tarieven naar elkaar toe groeien en dat is slecht nieuws voor de kleinere leveranciers. Indien het verschil zakt onder de € 100 gaan gezinnen de overstap niet meer maken en valt de marktwerking stil. Dat de dominante marktpartijen Electrabel en Luminus nog veel te groot zijn kan men ieder jaar lezen in het jaarrapport van de regulatoren. Electrabel dient nog minstens met de helft kleiner te worden wil er enigszins sprake zijn van een duurzame marktwerking waar alle spelers min of meer met gelijke wapens strijden.
Mijn verwachting is dat het aantal klanten dat dit jaar van leverancier gaat veranderen fors gaat afnemen gezien de media uitgebreid zal blijven communiceren over de prijzen en vele tabellen zal publiceren over de kleiner wordende verschillen. De paradox van de zogenaamde prijzenslag blijft toch dat het investeringsklimaat er niet aantrekkelijker is op geworden, want wie gaat nu investeren in een markt met dergelijk kleine marges, politieke inmenging en dominante marktpartijen?