De laatste twee weken wierpen weer twee producenten gedeeltelijk de handdoek in de ring. In de linkerhoek stond Eon die besloten heeft om een gascentrale in de mottenballen te brengen. Veel plezier hebben ze nog niet gehad aan de swap van enkele jaren geleden met Electrabel (ze hebben toen een 1500 MW geruild naar aanleiding van de fusie tussen Suez en GDF).
In de andere hoek staat RWE/Essent die tevens te kennen geven dat de gascentrale van Tessenderlo beter stopt(lees mottenballen) (gelijkaardig met Eon) en dat men deze wellicht later terug in dienst zal nemen. Deze centrale is ook nieuw en toch lukt het niet wat er op wijst dat er een acuut probleem is (niet alleen in België trouwens want ook in Nederland staan verschillende nieuwe gascentrales meer stil dan dat ze werken).
Nog steeds blijft staatssecretaris Wathelet zeggen dat er geen probleem is met de bevoorradingszekerheid, maar de zenuwachtigheid kan niet anders dan toenemen want het verliezen van flexibele gascentrales op een moment dat je basislast centrales (kernenergie) onzeker zijn voor de toekomst.
De hint die gegeven wordt om zowel in Nederland als België dan maar subsidies te gaan geven aan uitbaters van zowel nieuwe als oude gascentrales is echter geen structurele maatregel en al zeker geen voor de hand liggende oplossing. Het subsidiëren van centrales die fossiele brandstoffen gebruiken lijkt me geen goed idee om de duurzaamheid van je park verder uit te breiden.
Aan de andere kant is er wel een acute behoefte aan ondersteuning, maar wellicht is het beter om deze centrales proberen over te nemen zodat de overheid dan ook de baten kan hebben wanneer de groothandelsprijzen terug gaan stijgen.
Het idee om de producenten die willen sluiten te gaan verplichten om hun centrales open te houden lijkt me toch echt een noodmaatregel die op paniek wijst en ook niet echt juridisch haalbaar is. Dergelijke noodwetten in tijden van schaarste (of oorlog bijvoorbeeld) zijn toch echt niet van deze tijd. Wie gaat de lopende verliezen compenseren?
Het nog niet zo oude uitrustingsplan van dhr. Wathelet is al voor een deel ingehaald door de gebeurtenissen en de realiteit. Een realiteit dat de elektriciteitsprijs veel te laag is vandaag om nog rendabel te kunnen produceren en dit zelfs met afgeschreven gascentrales (laat staan nieuwe die je nog moet gaan afschrijven waardoor je productie kost hoger is)!!
Nog belangrijker is echter een toekomstvisie hoe ons productiepark er gaat uitzien binnen twintig jaar (tot veertig jaar) of toch het ontbreken ervan. Hoe kan men nu ondersteunende maatregelen gaan creëren als er geen visie is op wat er gaat komen? Men moet net zoals in Duitsland durven kiezen (de zogenaamde Energiewende) en dan ook het beleid erop afstemmen. Beleid is ook consequent en betrouwbaar en ook hier wringt het schoentje. Neem nu het voornemen van de distributiebedrijven (intercommunales of netwerkbedrijven) Eandis en Infrax om iedereen met productie een capaciteitsvergoeding en/of injectievergoeding te gaan aanrekenen zonder bekend te maken waarom en wat de toekomstvisie is van een toekomstig netwerk. Alle bedrijven en gezinnen die de laatste jaren hebben geïnvesteerd in bijvoorbeeld duurzame productie worden gewoon bedrogen door een beleid dat eerst beloont voor duurzame investeringen en dan doodleuk nieuwe (pest)belastingen introduceert zonder zelfs maar een rechtvaardiging van de kosten. Hierover later meer.