De waarzeggers zijn terug van nooit weg geweest, de psyche van de mens werkt al eeuwen met de wil om te kunnen weten wat er gaat komen. Het grote onbekende is simpelweg iets wat we niet kunnen aanvaarden en keer op keer krijgen we voorspellingen over ons heen van specialisten in hun sector.
Of het nu de bankensector, oliesector of onze sector is, we wagen ons allemaal aan voorspellingen. Als het moment van de waarheid dan daar is gaan we op zoek naar die voorspellers die het juist hadden om ons gerust te stellen dat we (als mensheid) dus in staat zijn om te voorspellen.
Het tegendeel is echter waar want voor vele onderwerpen en vooral dan het inschatten wanneer deze hun effect gaan krijgen. Op zich is het juist om te zeggen dat ons zonnestelsel binnen een paar miljard jaar zal ophouden te bestaan doordat ze opgeslokt wordt door de zon, echter het voorspellen van het juiste moment is onmogelijk.
Te veel factoren beïnvloeden het uiteindelijk resultaat, maar we blijven geloven tegen beter weten in. Echter alles in de toekomst is eigenlijk onzeker. En dus kan ons brein dit simpelweg niet aan en vooral onze primaire emoties niet. Ook aan mij werd vorige week gevraagd om in de toekomst te kijken en per definitie dient men dus te weten dat wat ik ook zeg het per definitie fout zal zijn en toch zeker qua timing.
De vraagstelling was hoeveel onze elektriciteitsfactuur nog zou stijgen en dat is op zich relatief goed uit te rekenen gezien de investeringen die nodig zijn om naar een duurzame energiehuishouding te gaan. Of we daar naar toe gaan is nog verre van zeker en wat nog minder zeker is aan welke snelheid. Het is niet omdat we in Parijs (Cop 21) bepaalde zaken vrijblijvend hebben afgesproken dat de mens in staat zal zijn om het klimaat bij te houden.
Dat we alleen in België tussen de 60 en 80 miljard euro dienen te investeren in een duurzame elektriciteitsproductie om zo ons ganse bestaand park te vervangen over een periode van 15-20 jaar is relatief goed te onderbouwen en waarschijnlijk nog onderschat. Dat staat los van de kosten in een toekomstig Enernet (lees slim netwerk) waar dezelfde groot orde van bedragen best mogelijk kan zijn. Als je dit vertaalt in de KWh prijs kom je vanzelf aan stijgingen van 400-500% weliswaar gespreid over twee decennia.
Dat het saldo op het einde van de dag positief kan zijn (financieel, technisch en ecologisch) kan dan wellicht waar zijn, dat wilt nog niet zeggen dat de samenleving bereid is om gedurende vele jaren deze dubbele kost (lees nieuwe bouwen terwijl je bestaande productie in stand houdt en geleidelijk uitfaseert) te dragen. Dat mijn stelling waarschijnlijk in vele middens op ongeloof onthaald wordt is logisch en op zich geen probleem zolang men maar een open geest houdt dat alles mogelijk is.
De onderbouwde rekening moet nog gemaakt worden, maar ondertussen wordt het steeds twijfelachtiger of deze regeringen nog wel de ambitie en moed hebben om er aan te beginnen. De branden volgen elkaar in snel tempo op zodat de waan van de dag centraal blijft. Ook al zijn begrotingsperikelen en het vluchtelingendrama zeker zaken die kordaat moeten aangepakt worden mag men de lange termijn welzijn en welvaart niet uit het oog verliezen.
Ondertussen blijf ik mails krijgen via mijn energieblog van mensen die geïnvesteerd hebben in warmtepompen en hun elektriciteitsrekening veel sneller zien stijgen dan mensen die nu investeren in stookolie ketels. Werkelijk de wereld op zijn kop en zowat het tegenovergestelde van wat onder andere minister Turtelboom wenst te bereiken. Ook al wordt in de media veelvuldig gecommuniceerd dat de Turteltaks/Freyataks 100 euro bedraagt, is hij voor vele warmtepomp gebruikers gemakkelijk het dubbele. De Turteltaks/Freyataks kan zelfs oplopen tot meer dan 700 euro voor grotere warmtepomp systemen per gezin. Wellicht streeft men om tijdens de grote revisie van de distributietarieven (lees van facturatie per KWh naar een vast vermogens tarief) voor eens en altijd investeringen in duurzame verwarmingssystemen niet te benadelen, maar eigenlijk te gaan bevoordelen.
Af en toe stuur ik dergelijke berichten door aan de bevoegde beleidsmakers en bevestigen ze aan mij dat ze van het probleem weten en er voor naar oplossingen zijn aan het kijken. In ieder geval is het voor de eerste doorrekening van de Turteltaks/Freyataks al te laat voor al die gezinnen die zwaar geïnvesteerd hebben in warmtepompen en vragen sommige van deze mensen of ze er wel goed aan gedaan hebben en wat de toekomst nog in petto heeft voor hen. Dit euvel is zoals vele maatregelen in onze sector niet genoeg doordacht geweest en vooral door mensen die te weinig operationele ervaring hebben en dus nog steeds niet begrijpen dat iedere actie in een onderdeel van de energiewaardeketen een impact kan hebben op andere delen. De toetsing van de kwaliteit van nieuwe maatregelen lijkt me dan ook meer dan ooit nodig, maar of men wilt luisteren