Energie-Blog

André Jurres

Ook deze week gaat de heisa rustig door in de Vlaamse / Belgische media, de belangenorganisaties vallen over elkaar hen om moord en brand te roepen hoe schandalig de kostprijs voor onze verduurzaming wel niet is. Tel daar bij ook nog de politici op die hun zogenaamde verontwaardiging uitten over de stijging van onze energiefactuur plus hier en daar nog wat investeerders en je krijgt totale ongenuanceerde standpunten die de waarheid behoorlijk geweld aan doen. Iedereen kiest voor haar/hem zijn deel van de waarheid (lees dat belang waarvan ze kunnen onderbouwen dat hun stelling de juiste is) om er voor te zorgen dat hun eigenbelang vooral gediend mag worden. Op zich een begrijpelijke menselijke reactie alleen helpt men de bouw van een succesvol investeringsbeleid in de energiesector er niks mee vooruit. Als bevoegde ministers gaan roepen dat bijvoorbeeld de duurzame productie sector megawinsten maakt op de rug van de verbruiker dan wilt ze eigenlijk zeggen dat  hun eigen ondersteunende energiebeleid voor de verduurzaming een rammelende kast is.  Nu is deze onrechtstreekse Mea Culpa van dhr. Magnette (in het geval van zijn zin dat de energieliberalisering mislukt is en Freya van Den Bossche die zegt dat de subsidiepolitiek voor duurzame energie een mislukking is) en de Vlaamse minister van energie bewonderenswaardig ook zij komen met geen enkele onderbouwde en goed doordachte oplossing om het dan beter te doen. Waar we vooral behoefte aan hebben zijn aan onderbouwde oplossingen die onze economie gaan stimuleren en ook een positieve impact hebben op de groene prijs. De stelling dat onze netwerkbedrijven (of het nu hoog- of laagspanning betreft) te grote winsten maken is te gemakkelijk als vertrekpunt. Het is waar de Creg niet de middelen heeft om prijsefficiëntie op te leggen en het is waar dat onze elektriciteitsnetwerken verdoken belastingopbrengsten generen maar deze zijn naar de toekomst ook nodig. De behoefte aan vele miljarden investeringen in toekomstige slimme netwerken in combinatie met duurzame decentrale productie betekend dat de oorlogskassen goed gevuld moeten zijn. Waar we met z'n allen echt moeten over nadenken is hoe we deze investeringen gaan betalen zonder dat de netwerkbedrijven deze ieder jaar volledig gaan doorberekenen in het netwerktarief.  Men zal politiek akkoord moeten gaan dat men de komende jaren geen dividenden zal zien uit deze bedrijven want zij moeten investeren. Het goede nieuws is dat op termijn dit zal betekenen dat deze bedrijven enerzijds veel efficiënter(lees goedkoper) zullen gaan werken en anderzijds de dividenden zullen blijven stromen. Wanneer bedrijven (terecht) een natuurlijk monopolie krijgen zoals Elia, Eandis en Infrax dan dienen hun raden van bestuur ervoor te zorgen dat zij in eerste instantie hun maatschappelijke rol opnemen in het belang van onze toekomst in plaats van vandaag nog teveel gebruikt te worden als geldmachines voor de lokale openbare besturen.De communicatie van de netwerkbedrijven was wellicht niet gelukkig gekozen daar de bedragen die vernoemd worden allemaal zo mooi afgerond zijn, 6€ per maand, 72€ per jaar, etc  De communicatie de dag erop door Infrax was desgewenst nog ongelukkiger gekozen onder het mom van als de ene iets doet doe ik het ook. Of het was een draaiboek wat ze op voorhand met elkaar hadden afgesproken of de onderbouwing van de meerkost is wellicht niet helemaal uitgedacht.  Neemt niet weg dat de kost voor de subsidiering van welke productievorm dan ook uiteindelijk in je factuur zal terug te vinden zijn, dit was in de jaren zeventig tot in de begin jaren van deze eeuw ook zo met de afschrijving van onze kerncentrales waarvan de kost ook in ons tarief verwerkt zat.  De aangekondigde overlegstructuur, de Staten-Generaal, begint in ieder geval niet echt onder een gunstig gesternte met dergelijke ondoordachte uitspraken.   De reeds lang aangekondigde daling van de kost van het groene stroom certificaat van 125€/MWh naar 100€/MWh lokte deze week ook ineens reactie los van enige bedrijven die geïnvesteerd hebben in de verbranding van biomassa.  Terecht klagen zij aan dat de verlaging van de kost van dit groenestroomcertificaat gewoon betekent dat hun inkomsten gaan dalen, nu is dit wellicht nog te dragen als je met afvalstromen werkt (kosten niet altijd geld,voor sommige krijg je zelfs geld) maar als je de biomassa moet aankopen kan dit betekenen dat de centrales zullen stilvallen in de toekomst. Dit heeft men ook al een aantal keren gezien in Nederland waar de overheid een zeer slecht subsidiebeleid heeft dat ze dan ook nog eens ieder jaar veranderen. De Vlaamse overheid die in ieder geval tot nu toe een stabiel en betrouwbaar ondersteuningsmechanisme had voor nieuwe investeringen in duurzame productie dreigt zo de klassieke operatoren extra te gaan ondersteunen. De mogelijke aankondiging dat de ondersteuning voor het maken van groen gas in biomassacentrales extra zekerheden zou gaan krijgen compenseert dit niet. Het lijkt wel of de overheid gekeken heeft naar het Waalse certificatensysteem en zijn kost en maar een klein deel heeft overgenomen zijnde de kostprijs van het certificaat. De waardering van het verkrijgen van een certificaat in Wallonië is echter gestoeld op een heel andere waardering dan in Vlaanderen dus is de kost van een certificaat maar een deel van de uiteindelijke opbrengst voor een biomassacentrale. De sector dient zich dringend te verenigen in zijn communicatie en gezamenlijke stellingen in nemen en deze kenbaar maken in de Wetstraat!