Echt een verrassing was het niet, we gaan met z’n allen weer meer betalen voor het gebruik van het lokale netwerk. Na de door de federale regulator CREG opgelegde prijsdalingen in 2005 en 2006 gaan we ineens overstag. De aangekondigde prijsstijging zorgt er weer voor dat België weer de hoogste distributietarieven heeft van heel Europa(in verhouding tot bevolkingsdichtheid en netwerkdichtheid). Dat onze tarieven fors duurder zijn dan bevoorbeeld in Frankrijk is opvallend, een land dat tientallen malen groter is dan België met een veel lagere bevolkingsdichtheid en toch betere tarieven.

Wat moet er nu gebeuren? Men schreeuwt om een nieuw of beter gezegd eindelijk een energiebeleid. Het eerste wat moet gebeuren alvorens nieuwe richtlijnen uit te zetten is een volledige doorlichting van ieder deel van de energie waarde keten. Of het nu de producenten zijn, Elia, de leveranciersof de distributiebedrijven de toekomstige regering moet eerst een neutraal en betrouwbaar opname moment realiseren.

Hiervoor dient men niet alleen naar de huidige situatie te kijken maar ook voldoende ver teruggaan(liefst tot tien jaar) om zo te kijken of gebeurtenissen vanuit het verleden een oorzaak kunnen zijn voor de constante “verrassingen” van vandaag.

De roep om de macht nu eindelijk te leggen waar hij moet zijn namelijk bij de regulatoren is volkomen terecht, zij zijn de enige neutrale partij die iedere dag met deze complexe materie in de weer is en dus de enige partij die voldoende kennis kan opbouwen om een gebalanceerde marktwerking te ondersteunen.

De uitspraak van een rechtbank uit Brussel is eigenlijk dubbel wrang, net in Brussel waar de gewestelijke regering er alles aan gedaan heeft om de liberalisering te begraven. Het is in Brussel namelijk onmogelijk om rendabel een leverancier te zijn, de voorwaarden die worden opgelegd zijn zeer onredelijk en vooral in het voordeel van het status quo(lees de lokale intercommunale die toevallig ook de ganse markt bezit en een uitstekende relatie heeft met de standaard leverancier). Men zou bijna gaan denken dat dit geen toeval is?

Het feit dat Brussel ook de Europese Commissie huisvest is niet echt een goed voorbeeld, vanuit het centrum van Europa zou je toch verwachten dat de Brusselse beleidsmakers extra aandacht hebben voor de Europese wensen.

Wat verder dient te gebeuren is een uniform opgelegd tarief voor gans Vlaanderen en Wallonië, gedaan met al die lokale tarieven. Enigszins overdreven, bijna 20 verschillende netwerktarieven,in een land van de omvang van de stad New York.

Zodra de doorlichting is afgewerkt kan dan werk gemaakt worden van beleid met zaken zoals gereguleerde tarieven voor die activiteiten die een natuurlijk monopolie hebben, duidelijk mandaat voor de regelgevers, investeringsbeleid voor productie, markten herverdelen en dergelijke.