Onze sector is nu bijna dagelijks onderhevig aan grote en kleinere wijzigingen in de markt. Zowel voor bedrijven als consumenten is het goed opletten dat je niks mist. Nu vele miljoenen gezinnen zonnepanelen op hun dak hebben krijgen ze ineens te maken met noodzakelijke wijzigingen in hun consumptiegedrag. Netbeheerders en de leveranciers kunnen de enorme toename van decentrale productie niet meer aan en schuiven de rekening zoals steeds dan maar door naar de verbruiker.
Er wordt wel heel veel verwacht van Jan modaal, ineens dient het gemiddelde gezin zijn dure investering in schone energieoplossingen opnieuw te gaan berekenen. Zonder enige schroom factureren leveranciers ineens kosten aan als je de geproduceerde zonne-energie op het verkeerde moment op het net zet. Dat slimme sturing van decentrale productie nodig is mag dan logisch klinken maar de klant ineens en zonder verwittiging opzadelen met extra kosten blijft opvallend.
Men weet natuurlijk dat het gemiddelde gezin en klein bedrijf dat zonnepanelen op zijn dak heeft dit niet zomaar opgelost krijgt en geen andere keuze heeft dan aanvaarden en betalen. De diverse regelgevers en beleidsmakers laten dit zo maar toe zonder na te denken over de gevolgen hiervan.
Zoals steeds dient een overheid betrouwbaar en voorspelbaar te zijn, duidelijk twee criteria die nu even vergeten worden.
Als antwoord en oplossing wordt dan gezegd investeer in je eigen batterij zodat je de geproduceerde energie lokaal gebruikt op een later tijdstip of op het net zet als er energie nodig is. Sinds wanneer is het rendabel om thuis een batterij te plaatsen, alle berichten tot zeer recent geleden wezen allemaal uit dat het niet rendabel was.
Ook in Nederland kent de overheid al jaren een jojobeleid wat de uitrol betreft van duurzaam beleid. Of het nu met de verduurzaming van het wagenpark betreft waar zowat ieder jaar de regels helemaal wijzigen of het wijzigen van subsidiemaatregelen. Vervolgens schrikt men als de installateurs moord en brand roepen dat de bestellingen ingestort zijn.
Dan te bedenken dat we nog steeds in de fase van het laaghangende fruit zitten! We hebben de zogenaamde luxe om nog iedere dag vrolijk meer dan 100 miljoen vaten olie per dag in de wereld te gebruiken terwijl we trachten te verduurzamen. Blijft toch opvallend dat ondanks de vele TW duurzame productie die er is bijgekomen de uitstoot van broeikasgassen vrolijk doorstijgt. Natuurlijk ingegeven door de economische groei van opkomende landen en werelddelen.
Ook in de industrie en grootzakelijke markt schreeuwt men in Europa om goedkopere energie, duurzaam of niet maakt niets uit. De grotere interesse om CO2 onder de grond te stoppen is toch vooral ingegeven om op dezelfde wijze te kunnen blijven produceren. Deze fossiele oplossing mag dan op korte termijn helpen om minder CO2 de lucht in te pompen het blijft een slechte oplossing. De afhankelijkheid van import van LNG uit landen buiten Europa maakt ons wederom afhankelijk en sluist ons geld weg naar regimes die ons niet altijd als vrienden beschouwen.
Zelfs onze bondgenoot van de laatste 100 jaar maakt de laatste tijd heel wat bokkesprongen, de nieuwe regering en vooral zijn president tovert iedere dag een nieuw konijn uit zijn hoed. De Chinezen hebben daar correct op gereageerd door gewoon af te wachten en direct tegenmaatregelen aan te kondigen. Gedrag van hysterische kinderen moet je kort houden en rustig wachten tot ze gekalmeerd zijn.
Voor Europa is dit paradoxaal ook goed nieuws, de 27 lidstaten gaan nu hun kleine verschillen hopelijk opzijzetten om tot een strategie te komen van 1 Europa waarbinnen iedereen aan dezelfde voorwaarden kan werken en leven.