Afgelopen donderdag werd er in de Standaard melding gemaakt dat een oud spook terug van weggeweest is, namelijk een prijscap voor de consument. Eigenlijk wilt men de liberalisering richting de consument volledig terugdraaien en gaan we terug naar 2002 met een comité dat gaat waken over de energieprijs. De enige die daar mee kan leven is toevallig de voormalige monopolist(en). Ook deze minister is met de beste intenties begonnen aan een van zijn bevoegdheden als federaal minister namelijk de energiesector. Na zijn vingers een paar keer zwaar verbrand te hebben aan onze sector geeft hij zich nu volledig over aan het eigenbelang, namelijk kiezen voor een gemakkelijk doel. De paar nieuwe leveranciers die we rijk zijn in België dreigen nog meer in de verdrukking te komen indien deze maatregel er komt in plaats van de echte noodzakelijke stappen zoals het herverdelen van de productie. Er is sprake dat de commissie Bedrijfsleven van de Kamer eerst advies gaat inwinnen bij experts, namen worden er niet genoemd, maar ik mag hopen dat ze de Creg niet vergeten. Hopelijk gaat deze commissie zich buigen over alle kosten op onze energiefactuur en niet alleen op het commodity gedeelte (lees het effectieve product elektriciteit en gas). De ongebreidelde stijging van de transportkosten en de vele taksen hebben de laatste twee jaar zelfs voor meer stijging gezorgd dan het product zelf.
Verder kwam ook Freya van Den Bossche in Vlaanderen (nog een minister van energie die tot nu toe vooral overtuigd in haar afwezigheid in dit dossier) met een lumineus idee om naast de prijs ook de klantvriendelijkheid en service te laten berekenen op de Vreg website. Positief is dat er ook aan de ombudsman macht zou gegeven worden om uitspraken te doen in disputen tussen leveranciers en klanten.
Wat vooral enigszins grappig is dat deze communicatie regelrecht tegen de Europese top die gisteren plaatsvond en waar men weer straffe uitspraken heeft gedaan dat de markt nu echt moet geliberaliseerd moet worden. Ben benieuwd hoe minister Magnette van energie gaat uitleggen aan Europa dat we enerzijds de dominantie van de historische spelers in standhouden (o.a. op het vlak van productie) en anderzijds vrolijk plafondprijzen gaan opleggen (ook al wordt het zo niet genoemd) zodat de leveranciers zonder eigen productie onder druk komen te staan. Zolang de groothandelsmarkt prijzen laag staan kan dit nog maar op het moment dat deze gaan stijgen, zullen de cijfers rood gaan kleuren. Waarom leert men niet van Spanje en Frankrijk waar men jaren plafondprijzen heeft gehad met gevolg geen concurrentie van nieuwe spelers of spelers die er de brui aan geven.
De nieuwe spelers spreken nog steeds te weinig met een stem, Nuon, Essent en Lampiris zouden dringend hun stem als een moeten laten horen tegen dit soort zinloze maatregelen.