Dat wij niet de enigen zijn met verouderde infrastructuur bleek deze week wel uit een noodkreet over het Nederlandse gasnetwerk. Een belangrijk deel van het netwerk is nog gebouwd uit gietijzer en in sommige gevallen meer dan vijftig jaar oud. Ondanks eerdere rapporten van reeds jaren geleden heeft men gekozen om niks te doen. Deze tijdbom kan ieder moment afgaan en we zullen dienen te wachten tot de eerste slachtoffers vallen alvorens de overheid een positief investeringsbeleid gaat ondersteunen.
Wij ondervinden allemaal wat een uitstel van investeringen betekent voor een land, het fileleed in Vlaanderen heeft deze vakantie een bedenkelijke piek gekend met bijvoorbeeld afgelopen vrijdag meer dan 200 km files en dit in volle vakantie. De vele doden van het vorige verlengde weekend vindt zijn oorzaak in vele redenen, maar dat de staat van het wegdek er ook een van is wordt tevens bevestigd. Een schande is het voor zo'n ontwikkeld land om te rijden van kuil naar kuil.
Maar kijkende naar onze eigen sector zien we ook grote hiaten tussen het woord en de daad. Deze week kreeg ik ook weer van een andere buitenlandse energiemaatschappij te horen of er investeringsmogelijkheden zijn in België en tot mijn verdriet moest ik bekennen dat deze zeer beperkt zijn en ook gering van schaalgrootte. Er zijn natuurlijk enkele uitzonderingen zoals een grootschalige biomassa in de Antwerpse haven waar op dit ogenblik gesprekken over gevoerd worden, maar de vraag ging specifiek over gascentrales. Deze partij is bereid om investeringen te overwegen in ons land, maar er is gewoon op dit ogenblik geen ondersteunend beleid voor. Het verschil tussen de gasprijs (groothandel) en de elektriciteitsprijs is gewoonweg te klein om een rendabel project te kunnen voorstellen. Er zijn nu al minstens drie tot vier energiebedrijven die hun projecten of intenties in de diepvries hebben gezet wat betreft investeringen in nieuwe centrales in ons land en dit gaat ons allen pijn doen.
Hoewel de grote windmolenparken op zee een zeer mooi experiment zijn vanuit de overheid, (lees hiervoor zijn grote sommen staatssteun voorzien) voldoen zij niet aan de huidige en toekomstige behoefte van onze energieprofielen. De sluiting van de oudste drie kerncentrales kan wellicht een positief eerste effect hebben op de nieuwe investeringen, maar het valt nog af te wachten of de nieuwe regering hiermee doorgaat. Indien de huidige acht partijen erin slagen om een regering te vormen dan zal de voorziene kernuitstap wel gehandhaafd worden (toch voor de eerste drie oudste centrales per 2015).
Sommige partijen hebben oor naar het stimuleren van nieuwe investeringen en wellicht zit de oplossing hier eerder in de gewesten dan op federaal niveau. Het probleem hier is dat grootschalige investeringen eerder een federale bevoegdheid zijn dan een regionale. Aansluiting krijgen bijvoorbeeld op het hoogspanningsnet van Elia voor een grote productiecentrale valt ook onder de federale bevoegdheid. Het valt trouwens op dat de regulatoren wel hebben gecommuniceerd dat er behoefte is aan nieuwe capaciteit en investeringen op alle niveaus (netwerk, slimme oplossingen, betere isolatie), maar hier geen voorstellen doen aan de diverse overheden zodat men een idee krijgt wat er kan/moet gebeuren om onze energiehuishouding naar de 21<sup>ste</sup> eeuw te krijgen. De vele uitgestelde of afgevoerde investeringen van de laatste 12 maanden bewijzen nochtans dat beleid hard nodig is.