Deze week was het duidelijk rustiger maar had ik toch een aantal ontmoetingen in Brussel met beleidsverantwoordelijken.  Ondanks de vakantie stonden er iedere dag nog genoeg files richting Brussel en lijkt de crisis toch relatief voor de meerderheid van de mensen.  Nochtans hebben de grootschalige windmolenparken op zee het steeds moeilijker om hun projecten te financieren.  Dit komt dan vooral omdat tot voor kort deze projecten met heel veel vreemd vermogen werden gefinancierd(lees geld lenen bij de bank).  Minstens 80% met uitschieters tot 90% lenen is een ding maar het risico profiel van dergelijke projecten doet banken nu twijfelen.  Voor een deel is dit ook terecht daar er ook meer risico's zijn met het bouwen van windmolens op zee.  Zelf werk ik al sinds midden 2007 samen met Dong, de Deense energiemaatschappij, en zij hebben in de wereld het meeste ervaring met windmolens op zee.  En deze ervaring is niet onverdeeld positief, vooral de onderhoudskosten werden fenomenaal onderschat, het kwam er zowat op neer dat na zes á  zeven jaar de hele windmolen moet vervangen worden.  Eén van de simpele constateringen was gewoon dat de windmolens vandaag gemaakt zijn voor op land te gebruiken.  Althans toch voor kort, de vooral slechte ervaringen op zee, of eigenlijk langs het strand want echt diep in zee staan de windmolens nog niet, worden natuurlijk gebruikt om de windmolens aan te passen.  Maar het blijft voor mij toch wat dweilen met de kraan open want een ontwerp dat niet gemaakt is voor iets zal bijna nooit kwalitatief op hetzelfde niveau staan als een ontwerp gemaakt voor zijn doel.  Ook de kostprijs van de huidige windmolens op zee voor de Belgische kust is fenomenaal te noemen.  Het prijskaartje gaat vlot tot vijf keer zo hoog als een windmolen op land.  Met inbegrip van de kosten van het aanpassen van het netwerk om een aansluiting 40 km op zee te voorzien.  De eerste zes molens van C-power hebben meer dan 5 miljoen Euro per MW gekost en de overige dertig die er nog zouden gaan komen zijn slechts iets goedkoper op papier.  Of deze er nog gaan komen is nog niet zeker daar ook zij hun financiering nog niet rond hebben.  De banken willen wellicht nog wel lenen maar men moet er zelf meer geld in steken.  Voor dergelijke hoge risico projecten zal men wellicht tot 25%/30% eigen vermogen moeten voorzien en daar is geen rekening mee gehouden.  Zelf denk ik dat het goed is dat men de kapitaalsstructuren sterk genoeg houdt voor dergelijke risico projecten.  Is de kostprijs van dergelijke energie dan te hoog? Niet als je het bekijkt vanuit innovatie en ontwikkeling. Niemand durft vandaag te zeggen wat de energiebron van de toekomst zal zijn en kan men dit dan ook zien als leergeld. Zonder subsidie(zware) zal dit niet lukken maar dat was vroeger met kernenergie ook het geval. De kostprijs van energie uit windmolens op zee is wel zeer hoog als men ook bedenkt dat deze molens wellicht een 3000-3500 uren per jaar efficiënt werken(de rest van de tijd is er geen of te weinig wind of teveel wind en staan de molens dus stil).  Als men dit dan gaat vergelijken met onze huidige productie middelen uit fossiele brandstof(inclusief kernenergie) dan wordt de opgewekte energie nog duurder daar deze centrales meer dan 8000 uren per jaar werken.  Als men dit in aanmerking neemt dan loopt het verschil op tot een factor maal 10!  Is dit dan erg, wellicht niet als men de maatschappelijke kost voor het milieu in aanmerking neemt.  De voetafdruk van de mens op de aarde is zo groot dat we er aan dit tempo meer dan drie nodig hebben(planeten). De vraag is wel of onze economie en samenleving kan en bereid is om voor hun energie in de toekomst drie tot vijf keer zoveel te gaan betalen(rekening houdend met optimalisering en schaalgrootte kan de kost van maal tien wel naar drie tot vijf keer de huidige energieprijs gebracht worden).  De politici roepen ja maar doen nee want als men kijkt naar de huidige problemen van de windmolenparken op zich dan zijn de budgetten gewoon niet beschikbaar(lees als behoefte aan meer subsidies wegens kredietcrisis).  Niet hier maar ook niet in Amerika waar de sector ook te kennen geeft dat ondanks de wil van Obama er dit jaar ook minder projecten zullen gerealiseerd worden.  Dit komt ook omdat er geen gedetailleerd investeringsplan is gemaakt door de verschillende staten voor de komende tien jaar.  Aan de huidige snelheid of beter gezegd de huidige vertraging zullen de objectieven van 2020 zeker niet gehaald worden.