Dat het leven wat langzamer gaat rond de Kerstdagen zorgt ook voor een lager energieverbruik en tijd voor enige reflectie. Deze week klonk Electrabel bijna triomfantelijk door de aankondiging dat de gesaboteerde kerncentrale in Doel terug is opgestart. Je zou professor Verbruggen bijna gaan geloven als hij zegt dat er wel heel veel toeval is geweest. De positieve en opgeluchte berichtgeving in de media en vanuit de politiek heeft kernenergie weer helemaal vooraan de prioriteitenlijst gezet.
Met de mantel der liefde wordt de sabotage bedekt en neemt de FANC genoegen met het verplaatsen van de saboteur(s) alsof hiermee het meer fundamentele probleem is opgelost. Dat onze kerncentrales blijkbaar kwetsbaar zijn van binnenuit zou ons toch vragen moeten doen stellen over de procedures van uitbating. Hetzelfde geldt trouwens voor de zogenaamde scheurtjes in twee van onze kernreactoren die door de eigenaar als niet gevaarlijk worden afgedaan. Gelukkig is hier gekozen om een onafhankelijke groep van internationale experts te laten oordelen over de gebruikte methodologie om stresstesten uit te voeren op vergelijkbare stukken staal.
Het echte probleem blijft toch dat je alleen maar simulaties kunt uitvoeren op vergelijkbare stukken, maar dus niet op identieke stukken staal. Dit maakt dat - welke conclusie ook - deze nooit 100% sluitend kan zijn en met kernenergie is alleen 100% voldoende om de veiligheid te verzekeren. Logisch gezien is de kans gewoon klein dat gerenommeerde experts dus een 100% sluitende conclusie en groen licht gaan geven. Het feit dat je geen stresstests kan uitvoeren op het reactorvat zelf, maakt deze huidige oefening eigenlijk overbodig.
Het feit blijft dat bij het maken van het reactorvat decennia geleden er een productiefout gemaakt is die - mocht men deze toen hebben ontdekt - betekend zou hebben dat men het vat niet zou aanvaard hebben en zou aangedrongen hebben op het maken van een zonder duizenden luchtbelletjes in. Deze zeer aannemelijke hypothese betekent dus ook dat de huidige eigenaar geen genoegen zou hebben genomen met deze kwaliteit.
Dat enkele decennia later men per toeval op deze duizenden kleine kwaliteitsfouten is gestoten, betekent niet dat de hypothese of uitkomst anders zou zijn. Voor dergelijke reactoren is het niet acceptabel dat men dit zou aanvaarden en is de enige logische conclusie dat de reactoren nooit meer kunnen opstarten. Niet omdat ik per definitie tegen kernenergie ben als technologie (wel in zijn huidige vorm trouwens want het afval is een nog steeds niet op te lossen probleem en dit doorschuiven naar toekomstige generaties is bijzonder egoïstisch), maar gewoon omdat men alleen de beste kwaliteit kan aanvaarden en deze reactoren niet voldoen.
Het zogenaamde onderzoek dat nu bezig is om aan te tonen dat de productiefouten niet gevaarlijk zijn en het reactorvat niet zodanig aantasten dat een veilige werking kan gegarandeerd worden, is dus overbodig en eigenlijk eerder window dressing (toch als men zou besluiten dat de kerncentrales terug kunnen opgestart worden) of een show voor de bühne.
De zucht van opluchting in de Wetstraat was overal voelbaar over de heropstart deze week van de gesaboteerde kerncentrale en in een adem werd besloten dat de kleinere kerncentrales die gepland waren om te stoppen in 2015 10 jaar langer in dienst blijven. Met het oog op de bevoorradingszekerheid is dit zeer begrijpelijk, alleen is het verre van zeker dat het langer openhouden gaat lukken tegen aanvaardbare kosten. De overheid dient te begrijpen dat de huidige eigenaar Electrabel er geen enkele baat bij heeft om de huidige nucleaire taks te betalen en er dus voor zal zorgen dat de kost voor het langer openhouden zeer hoog zal worden. De eigenaar heeft er eerder voordeel bij om meer uit te geven aan een revisie van dergelijke centrale waar men bijvoorbeeld ervan uitgaat dat de centrale nog twintig jaar langer kan werken.
Nu kan de politiek wel heel dapper vasthouden aan de volledige uitstap van alle kerncentrales tegen 2025: de uitbater weet zeer goed dat dit een volstrekte utopie is met de huidige marktwerking of eerder het gebrek eraan. We staan er zelfs verder dan ooit van af om van kernenergie af te geraken want de beslissing om twee oude kerncentrales tien jaar langer open te houden wilt eigenlijk zeggen dat nieuwe investeringen nog onmogelijker zijn geworden. Aan de andere kant heeft de nieuwe minister Marghem wel aangekondigd dat men zich hiervan bewust is en er een investeringsstrategie moet komen voor nieuwe elektriciteitsproductie.
In ieder geval ga ik net als de minister mijn Nieuwjaarsbrief schrijven om al mijn goede voornemers en doelen op voorhand op papier te zetten zodat 2015 wederom een boeiend jaar kan worden (Nieuwjaarsbrief wordt/werd vroeger in school geschreven rond Kerstperiode om aan je ouders allerlei goede voornemens te verkondigen en nog eens te bevestigen dat je ze graag zag).